Nisan - 15

Sevgili Düş Yolcusu✨

 

Yeni romanımın karakteri için sınıfsız, zamanın doğrusal akmadığı, topraktan beslenen, yavaş ve bereketli bir yaşam hayal ediyorum. Ancak memleket bunca sıkıntı, sıkışıklık ve ajitasyon içindeyken şunu fark ettim: Sürekli tetiklenen duygularımın içinde olduğum sürece, zamanın gerçekten “yaşamak” ve “olmak” için aktığı böyle bir dünya yaratmam çok zor. “Sahip olmak” değil, “olmak” ile ilgilenen bir kahramanın dünyasında özgürce dolaşabilmek için önce benim yavaşlamam, hayatın içinde durabilmem ve duygularımın içinde esneme egzersizi yapabilmem gerekiyor.

 

Bir duygunun içine yerleşmek, orada esneyerek genişlemek sizler için tanıdık kavramlar mı bilmiyorum; benim için oldukça yeni. Hayatıma son dört buçuk yılda giren bu kavramları anlamam ile uygulayabilmem arasında üç seneden fazla zaman geçti.

 

Ablamın ani hastalığı ve beklenmedik vefatıyla evime misafir olan yas duygusu, bana derinleşmeden genişlemeyi, bir duyguyu buyur edip onunla oturmayı öğreten büyük bir öğretmen oldu.

 

Şiddetsiz İletişim konusunda sınırlı, mindfulness konusunda ise epeyce yol almış biri olarak, hepimize iyi geleceğine inandığım küçük oyunlarımı sizinle paylaşmak istiyorum.

 

 

Yasımın ilk dört mevsiminde fark ettiğim şey şuydu: Duygular kuvvetli bir meltem gibi ruhumda dalgalanıyordu. Onları buyur eder ve dinlersem, korku ve endişenin ötesine bakacak zamanı kendime tanırsam, arkalarında daha olumlu duygular, umut veren düşler ve inançlar buluyorum.

 

Bunu ilk denediğim günü çok iyi hatırlıyorum. Korkudan neredeyse paralize olmuş, endişe atağı geçiriyordum. Korkumu karşımda bir insan gibi hayal ettim. Yanıma oturttum ve elini tuttum. Arkasında önce büyük bir öfke ve kızgınlık olduğunu gördüm, sonra derin bir sevgi ve kırgınlık çıktı ortaya. Korkuma sarılıp ağladım. Bir sonraki gelişinde artık onu tanıyordum.

 

Korkum tekrar geldiğinde birlikte oturduk ve ilk kez onun içine bakabildim. Bunu yapabilmek için önce varlığını kabul etmem gerekti. Korkumdan korkmayı bir kenara bırakıp onu tanımaya çalıştıkça aklımdaki dehşet azaldı. Benden ne istediğini anlamaya çalıştım. Kimi zaman onu çok abarttığımı fark ettim, kimi zaman ise çok küçümseyip önemsemediğimi gördüm. Onu küçültmeden, büyütmeden, reddetmeden orada oturdukça, arkasında çeşit çeşit inançlar, ölçüsü kaçmış suçluluklar ve utanç duyguları, büyük beklentiler ve hayal kırıklıkları buldum. Genişleyebilmem için önce onu olduğu gibi, gerçek hâliyle kabul etmem gerekti. Yan yana oturdukça muhabbet ilerledi ve bu, kendime verdiğim en değerli armağanlardan biri oldu.

 

 

Esneklik, yaratıcı sürecin tam kalbinde yer alır. Yazar Italo Calvino, Görünmez Kentler kitabında hayal gücünün sınırsız esnekliğiyle farklı şehirler yaratır ve gerçeklikle hayal arasında sürekli bir geçiş sağlar. Calvino’nun eserleri bize esneklik sayesinde yaratımın derinleştiğini, keşfedilmemiş alanlara yolculuk yapabileceğimizi gösterir.

Pablo Picasso’nun farklı dönemlerdeki resimleri de esneklik üzerine olağanüstü bir örnektir. Picasso, mavi dönemindeki melankoliden kübizmin geometrik formlarına, sonrasında daha canlı renkler ve soyut figürlere doğru esneyebilmiştir. Bu esnek yaklaşım, onu çağının en yenilikçi sanatçılarından biri hâline getirmiştir.

 

Kendimize sorabiliriz: Yaratıcı sürecimde esneklik gösterdiğimde hangi yeni keşifleri yapabilirim?

 

Belki de en zorlandığım egzersiz bu. İlhamımı Claude Monet’nin tablolarından alıyorum. Monet, doğanın içinde sessizce oturup saatlerce gözlemleyerek ve kendine zaman tanıyarak, iç dünyasını genişletmiş ve tuvalinde eşsiz güzellikte eserler yaratmıştır. Onun resimlerinde sakinlik, sabır ve şefkatin gücünü görürüz. En çok “Gezinti” isimli tablosundaki sıcaklığı, ışığı ve hareketi seviyorum.

 

Edebiyattan da Dostoyevski’nin “Budala” romanını örnek vermek isterim. Romanın kahramanının aşkını anlatmak için girdiği onca zahmeti, yazarın okuruna duyduğu şefkat ve sevgi olarak yorumlarım hep.

 

Son olarak pek kıymetlim Dvořák’tan bahsetmek istiyorum.

 

Sessiz bir yere geçip telefonunuz ya da bilgisayarınızdan Dvořák’ın 8. Senfoni’sini açın ve dinlemeye başlayın. Bırakın müzik sizi sarıp sarmalasın. Kendinizi suya atılan bir taşın yarattığı dalga gibi düşleyin. Notadan notaya genişleyin, eser sizin deniziniz olsun, bırakın notalar sizi zamansız denizin dalgalarından dalgalarına taşısın.

Bu çok sevdiğim egzersizi deneyimleyen olursa lütfen benimle paylaşsın; merakla bekliyorum.

 

   •    Kâğıda büyükçe bir daire çiz ve içinde o anda hissettiğin duyguyu ifade eden renkler, şekiller veya kelimeler kullan.
    •    Bu duygunun sınırlarını her nefes alışında biraz daha genişlet, büyüt ve rahatlat.
    •    Dairenin içindeki duygunun nasıl değiştiğini, nasıl dönüştüğünü gözlemle ve not et.

 

    •    Bir duyguya direnmek yerine içinde kalmak bana nasıl hissettiriyor?
    •    Bir duyguyu esneyerek karşıladığımda iç dünyamda neler değişiyor?
    •    Hangi duyguları daha rahat kucaklayabilir, hangilerine daha fazla esneyebilirim?

 

Sosyal Medya ile ilişkilerimi gözden geçirdiğim için bu mektuplar benim için daha değerli olmaya başladı. Siz de okuduklarınızdan hoşlanıyorsanız, arkadaşlarınız davet etmeyi unutmayın. 

 

 

 

İlhamla, şefkatle ve cesaretle kalın!

 

Sevgiyle,
💛 Ceyda

 

Geçmiş bültenlere ulaşmak için buraya tıklayın.